İkramın Bereketi

İkramın Bereketi

Bir varmış, bir yokmuş. Yeşillikler içinde, kuşların cıvıl cıvıl öttüğü küçük bir köy varmış. Bu köyde Zeynep adında tatlı mı tatlı, sevimli bir kız yaşarmış. Zeynep’in gözleri yıldızlar gibi parıldar, yüzünden gülücükler eksik olmazmış. Annesi ve babasıyla birlikte mutlu bir hayat sürermiş.

Bir gün, Zeynep annesine sormuş:

“Anneciğim, bugün ne yapabiliriz?”

Annesi gülümseyerek cevap vermiş:

“Ne dersin Zeynep, bugün güzel bir kurabiye yapıp komşularımıza ikram edelim mi?”

Zeynep sevinçle ellerini çırpmış:

“Harika fikir anne! Hemen başlayalım!”

Mutfakta mis gibi kokular yayılmaya başlamış. Zeynep, annesiyle birlikte unları elemiş, yumurtaları kırmış, hamuru yoğurmuşlar. Kurabiyeler fırında pişerken, Zeynep merakla sormuş:

“Anneciğim, neden komşularımıza kurabiye ikram ediyoruz?”

Annesi sevgiyle Zeynep’in başını okşayarak demiş ki:

“Yavrum, paylaşmak ve ikram etmek İslam dinimizin güzel öğütlerindendir. Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) ‘Komşusu açken tok yatan bizden değildir’ buyurmuştur. Biz de elimizdekileri paylaşarak Allah’ın rızasını kazanırız.”

Zeynep gözleri parlayarak anlamış:

“Yani paylaşınca hem biz mutlu oluruz hem de Allah bizi sever, değil mi anne?”

Annesi gülümsemiş:

“Evet kızım, kalpten gelen her iyilik Allah katında değerlidir.”

Kurabiyeler piştikten sonra, Zeynep ve annesi onları güzel bir sepete yerleştirmişler. İlk olarak komşuları Ayşe teyzenin kapısını çalmışlar. Ayşe teyze kapıyı açtığında, Zeynep neşeyle uzatmış sepeti:

“Ayşe teyze, sana kurabiye getirdik! Afiyet olsun!”

Ayşe teyze duygulanmış:

“Canım benim, ne kadar düşüncelisin! Allah sizden razı olsun.”

Zeynep ve annesi, diğer komşularına da ikramlarını dağıtmışlar. Herkes çok mutlu olmuş, Zeynep’in bu güzel davranışı köyde sevinç yaratmış.

Eve döndüklerinde, Zeynep annesine dönmüş:

“Anneciğim, insanlara ikram etmek ne kadar güzel bir şeymiş! Herkes ne kadar mutlu oldu.”

Annesi tebessüm etmiş:

“Evet kızım, iyilik yapmak kalbimizi güzelleştirir. Unutma, iyilik paylaştıkça çoğalır.”

Ertesi sabah, Zeynep uyandığında kapının önünde bir sepet bulmuş. İçinde taptaze meyveler ve küçük bir not varmış:

“Sevgili Zeynep, dün getirdiğin kurabiyeler için teşekkür ederim. Bu meyveler de benim ikramım olsun. Sevgiyle, Ayşe teyze.”

Zeynep sevinçle annesine koşmuş:

“Anne bak! Ayşe teyze bize meyve göndermiş!”

Annesi notu okuyup gülümsemiş:

“Gördün mü kızım, ikramın bereketi bize geri döndü.”

O gün Zeynep, arkadaşlarıyla parkta oynamaya gitmiş. Yanında annesinin hazırladığı sandviçler varmış. Arkadaşı Ali yanına gelmiş ve üzgün bir sesle demiş ki:

“Zeynep, bugün annem bana yiyecek hazırlayamadı.”

Zeynep hiç düşünmeden sandviçlerinden birini Ali’ye uzatmış:

“Al Ali, birlikte paylaşalım!”

Ali sevinçle almış sandviçi:

“Teşekkür ederim Zeynep! Sen gerçekten iyi bir arkadaşsın.”

Zeynep gülümseyerek cevap vermiş:

“Paylaşmak güzeldir Ali. Hem Peygamber Efendimiz de paylaşmayı severdi.”

Akşam eve döndüğünde, Zeynep annesine olanları anlatmış. Annesi gururla demiş ki:

“Maşallah kızım, sen doğru olanı yapmışsın. İslam, bize paylaşmayı ve iyiliği öğütler. Sen de bu güzel davranışınla hem arkadaşını mutlu etmişsin hem de Allah’ın rızasını kazanmışsın.”

Zeynep mutlu bir şekilde başını sallamış:

“Paylaştıkça kalbim ısınıyor anneciğim.”

O gece Zeynep yatağına yattığında, kalbi huzurla dolmuştu. Rüyasında kocaman bir bahçede, arkadaşlarıyla birlikte oynuyor, herkes birbirine ikramlarda bulunuyordu. Güneş ışıl ışıl parlıyor, kuşlar neşeyle şarkı söylüyordu.

Ertesi gün okulda öğretmeni sınıfa sormuş:

“Çocuklar, iyilik yapmak ve paylaşmak neden önemlidir?”

Zeynep hemen parmak kaldırmış:

“Öğretmenim, çünkü iyilik yaptığımızda hem biz mutlu oluruz hem de karşımızdaki insan. Ayrıca Allah da iyilik yapanları sever.”

Öğretmeni gülümsemiş:

“Aferin Zeynep, çok doğru söyledin. İyilik yapmak kalplerimizi birleştirir.”

Diğer çocuklar da Zeynep’e katılmışlar. O günden sonra sınıfta herkes birbirine daha çok yardım etmeye, eşyalarını paylaşmaya başlamış.

Zeynep, ikramın ve paylaşmanın ne kadar güzel olduğunu anlamıştı. Artık biliyordu ki, ikramın bereketi insanları mutlu eder, kalpleri birleştirir ve Allah’ın sevgisine vesile olur.

Ve böylece, Zeynep iyilik yapmaya, paylaşmaya ve kalbini güzelliklerle doldurmaya devam etmiş. Köydeki herkes onu sever, örnek alırmış. Zeynep de mutlu bir şekilde yaşamış, sonsuza dek…

Evet çocuklar bu masalımızda burada bitti. Sizde Dini Hikayeler yazarak tarafımıza gönderebilirsiniz. Gönderdiğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uyuyacak. Masal göndermek için aşağıda ki resme tıklayabilirsiniz.