İman Işığı
Beş yaşındaki Yusuf, dedesinden iman ışığını parlatmak için iyilik yapması gerektiğini öğrenir. Gün boyunca komşusuna, kaybolan kedisini arayan bir kıza ve cami imamına yardım eder. Yaptığı iyiliklerle kalbindeki iman ışığı parlayan Yusuf, Allah’ın iyilik yapanları sevdiğini öğrenir. Böylece imanını güçlendirmenin mutluluğunu yaşar.
İman Işığı
Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, güzel bir köy varmış. Bu köy, yeşil ormanlarla çevrili, kuş cıvıltılarıyla doluymuş. Bu köyde, beş yaşında Yusuf adında sevimli bir çocuk yaşarmış. Yusuf, meraklı ve iyi kalpli bir çocukmuş.
Bir gün Yusuf, dedesine sormuş:
“Dede, Allah bizi her zaman görüyor mu?”
Dedesi gülümseyerek cevap vermiş:
“Evet yavrum, Allah her zaman bizimle. O her şeyi görür ve bilir.”
Yusuf düşünmüş:
“Peki, Allah’a nasıl yakın olabiliriz?”
Dedesi elini Yusuf’un omzuna koymuş:
“İmanımızı kuvvetlendirerek, güzel davranışlarda bulunarak ve O’nu anarak Allah’a yakınlaşabiliriz.”
Yusuf heyecanla:
“Ben de iman ışığımı parlatmak istiyorum!” demiş.
Ertesi sabah Yusuf, erkenden uyanmış. Kuşların cıvıltısıyla neşelenmiş ve bahçeye çıkmış. Komşu teyze, bahçede çiçekleri suluyormuş. Yusuf yanına gidip sormuş:
“Teyzeciğim, sana yardım edebilir miyim?”
Komşu teyze sevinçle:
“Tabii ki yavrum, çok naziksin,” demiş.
Beraber çiçekleri sulamışlar. Teyze, Yusuf’a teşekkür etmiş:
“Allah senden razı olsun, Yusuf. İyilik yapmak çok güzeldir.”
Yusuf mutlu olmuş ve kalbinde bir sıcaklık hissetmiş.
Daha sonra, sokakta ağlayan küçük bir kız görmüş. Yanına gidip sormuş:
“Neden ağlıyorsun?”
Kız hıçkırarak:
“Kedim kayboldu, onu bulamıyorum,” demiş.
Yusuf cesurca:
“Merak etme, birlikte arayalım,” demiş.
Beraber kediyi aramaya başlamışlar. Ağaçların arasında miyavlama sesi duymuşlar. Kedi, bir ağacın dalında sıkışmış kalmış. Yusuf, dikkatlice tırmanarak kediyi indirmiş.
Kız sevinçle:
“Teşekkür ederim! Sen gerçekten iyi birisin,” demiş.
Yusuf gülümsemiş:
“İyilik yapmak imanımızı güçlendirir,” demiş.
Akşam olduğunda Yusuf, caminin yolundan geçerken imamı görmüş. İmam, caminin avlusunu temizliyormuş. Yusuf yanına gidip sormuş:
“İmam amca, sana yardım edebilir miyim?”
İmam memnuniyetle:
“Elbette yavrum, yardım etmek çok sevaptır,” demiş.
Beraber avluyu süpürmüşler, güllere su vermişler. İmam, Yusuf’a dönüp demiş ki:
“Yusuf, senin gibi yardımsever çocuklar geleceğimizin ışığıdır. Peygamber Efendimiz de iyilik yapmayı öğütlerdi.”
Yusuf gururla:
“Dedem de iman ışığımızı güzel amellerle parlatabileceğimizi söyledi,” demiş.
Eve döndüğünde Yusuf, dedesine ve ailesine gün içinde yaptıklarını anlatmış. Dedesi sevinçle:
“Aferin Yusuf, senin iman ışığın parlıyor. Allah iyilik yapanları sever ve onları mükâfatlandırır,” demiş.
Annesi de eklemiş:
“Yaptığın her iyilik, kalbindeki iman ışığını daha da parlak yapar.”
Yusuf o gece yatmadan önce ellerini açıp dua etmiş:
“Allah’ım, bana iyilik yapma fırsatı verdiğin için teşekkür ederim. İman ışığımı hep parlak tutmama yardım et.”
Ve o gece Yusuf, rüyasında parlak bir ışık görmüş. Bu ışık, kalbinde parlayan iman ışığıymış. Yusuf, sabah uyandığında kendini daha mutlu ve huzurlu hissetmiş.
Gökten üç elma düşmüş: Biri Yusuf’un başına, biri iyilik yapan tüm çocukların başına, biri de bu masalı dinleyen minik kalplerin başına.
Evet çocuklar bu masalımızda burada bitti. Sizde Dini Hikayeler yazarak tarafımıza gönderebilirsiniz. Gönderdiğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uyuyacak. Masal göndermek için aşağıda ki resme tıklayabilirsiniz.
