Babaannenin Gizemli Çaydanlığı

Babaannenin Gizemli Çaydanlığı

Küçük bir köyde, çiçeklerle dolu bir bahçenin tam ortasında duran eski bir evde Ali’nin babaannesi yaşıyordu. Ali, yaz tatilinde babaannesine gitmeyi dört gözle beklerdi. Babaannesinin evi, kek kokuları, kuş cıvıltıları ve hafif esen rüzgarın taş duvarlara çarptığında çıkardığı hoş bir sesle doluydu. Bu evde, Ali’nin en çok sevdiği şey ise babaannesinin mutfağıydı.

Bir gün, babaanne mutfakta çay yaparken Ali dikkatini çekti. Rafın en üstünde duran eski, parlak bakır bir çaydanlık gözlerini kamaştırdı. Çaydanlık, sanki yılların hatırasını üzerinde taşır gibi bir parıltıya sahipti.

“Babaanne,” dedi Ali, parmağıyla çaydanlığı işaret ederek, “Bu çaydanlık neden bu kadar eski? Hâlâ kullanıyor musun?”

Babaanne gülümseyerek, “Ah, bu çaydanlık sadece eski değil, çok özel bir çaydanlık. Gençliğimden beri benimle,” dedi. “Hatta içinde sakladığım bir sırrı da var.”

Ali’nin gözleri merakla parladı. “Ne sırrı, babaanne? Anlatsana!”

Babaanne ona göz kırparak, “Belki bir gün,” dedi ve çayı demlemeye devam etti. Ama Ali meraktan yerinde duramıyordu. Babaannesinin mutfaktan çıkmasını bekledi. Babaanne bahçeye otlar kesmeye gidince, Ali çaydanlığı raftan dikkatlice aldı ve kapağını açtı.

“Bu da ne böyle?” diye mırıldandı. Çaydanlığın içinde eski bir kağıt vardı. Ali, kağıdı dikkatlice çıkardı ve açtığında bunun bir harita olduğunu fark etti. Üzerinde bir dere, bir köprü ve büyük bir ağaç işaretlenmişti.

Ali, kağıdı alıp bahçeye koştu. “Babaanne, bak! Çaydanlığın içinde bir hazine haritası buldum!” diye bağırdı.

Babaanne haritayı görünce şaşırdı. Gözleri dolu dolu oldu ama dudaklarında ince bir gülümseme belirdi. “Ah, bunu sakladığımı bile unutmuşum. Ali, bu harita çok eski bir anıya götürür bizi. Hadi, birlikte bu maceraya atılalım.”

Ali hemen heyecanla ayakkabılarını giydi. Babaanne bastonunu alıp yola koyuldu. Haritayı takip ederek dereye vardılar. Dere boyunca yürürken Ali, çevresindeki kelebeklere, kuşlara ve parlak taşlara hayranlıkla baktı. Babaannesi, ona gençken burada nasıl oyunlar oynadığını anlattı.

Sonunda haritanın gösterdiği köprüye geldiler. Köprü ahşaptan yapılmış, üstü yosunlarla kaplıydı. Babaanne, “Bu köprüde arkadaşlarımla çok eğlenirdik,” dedi ve hafifçe gülümsedi.

Köprüyü geçtiklerinde karşılarına büyük bir ağaç çıktı. Ağacın gölgesinde serin bir rüzgar esiyordu. Babaanne ağacın yanına eğildi ve eski, büyük bir taşı işaret etti. “Ali, bu taşı kaldırabilir misin?”

Ali hemen kollarını sıvayıp taşın altına baktı. Orada küçük bir kutu vardı. Kutuyu dikkatlice açtı ve içinde eski bir fotoğraf, nakışlı bir mendil ve bir not buldu. Fotoğrafta genç bir kadın ile babaannesi vardı. Kadın gülümseyerek bir çiçek tutuyordu.

“Babaanne, bu kim?” diye sordu Ali.

Babaanne mendili eline aldı ve duygulanarak, “Bu benim en yakın arkadaşım Zeynep. Gençken her gün bu dere kenarında buluşurduk. Bu mendili bana o hediye etmişti. Bu fotoğraf da birlikte geçirdiğimiz güzel günlerden bir anı,” dedi.

Ali, kutunun içindeki notu dikkatlice okudu: “Anılar, bir kalpte saklı durduğu sürece hiçbir zaman kaybolmaz.”

Ali, babaannesine dönüp, “Bu hazine mi?” diye sordu.

Babaanne gözlerini kısarak gülümsedi. “Evet, Ali. Hazine, her zaman altın ya da mücevher değildir. Bu kutudaki anılar, benim için dünyadaki en değerli şeyler. Çünkü onlar bana geçmişteki güzel günleri hatırlatıyor.”

Ali, kutuyu babaannesine uzatıp, “Bu çok güzel bir hazine, babaanne,” dedi. “Bunu birlikte saklayalım.”

O günden sonra Ali, her yaz babaannesinin eski çaydanlığına bakarak, onun ne kadar değerli olduğunu hatırladı. Çünkü artık anıların da birer hazine olduğunu öğrenmişti.

Evet çocuklar Babaannenin Gizemli Çaydanlığı adlı masalımızda burada bitti. Sizde Babaannenin Gizemli Çaydanlığı gibi Macera Hikayeleri yazarak tarafımıza gönderebilirsiniz. Gönderdiğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uyuyacak. Masal göndermek için aşağıda ki resme tıklayabilirsiniz.