Gökyüzüne Yolculuk

Gökyüzüne Yolculuk

Yemyeşil tepelerin arasında saklı, çiçeklerle bezeli küçük bir köy varmış. Bu köyde, Elif adında meraklı ve sevimli bir kız çocuğu yaşarmış. Elif, parlak kahverengi gözleri ve gülümseyen yüzüyle herkesin sevgilisiymiş. Her sabah erkenden uyanır, kuşların şarkılarını dinler ve bahçesindeki çiçeklerle konuşurmuş.

Bir sabah, güneş gökyüzünde parıldarken Elif bahçesinde oturuyormuş. Hafif bir esinti yüzünü okşarken, birden mavi tüylü, parlak gözlü bir kuş olan Maviş yanına gelmiş. Maviş, Elif’in en yakın arkadaşıymış ve onunla konuşabilen sihirli bir kuşmuş.

“Merhaba Elif!” demiş Maviş neşeyle. “Bugün harika bir maceraya hazır mısın?”

Elif gözlerini heyecanla açmış. “Ne macerası Maviş? Anlatsana hemen!” diye sormuş.

Sihirli Gölün Sırrı

Maviş kanatlarını çırparak, “Ormanın derinliklerinde, dilekleri gerçekleştiren sihirli bir göl olduğunu duydum. Eğer o göle ulaşırsak, en büyük dileğini gerçekleştirebilirsin!” demiş.

Elif’in kalbi sevinçle çarpmış. “Gerçekten mi? En büyük dileğim herkesin mutlu olması! Hadi hemen yola çıkalım!” diye atılmış.

Böylece Elif ve Maviş, ormanın derinliklerine doğru yola çıkmışlar. Ağaçların yaprakları arasından süzülen güneş ışınları, etrafa büyülü bir hava katıyormuş. Yol boyunca kelebekler onlara eşlik ediyor, çiçekler hafifçe sallanarak selam veriyormuş. Kuşlar neşeli şarkılar söylüyor, sincaplar dalların arasında oyunlar oynuyormuş.

Macera Başlıyor

Bir süre sonra, yolda kocaman kulaklı bir tavşanla karşılaşmışlar. Tavşan, patileriyle gözlerini ovuşturarak, “Nereye gidiyorsunuz küçük dostlar?” diye sormuş.

“Merhaba! Sihirli gölü arıyoruz. Yolumuzu tarif edebilir misin?” diye sormuş Elif.

Tavşan gülümseyerek, “Eğer kuzey yıldızını takip ederseniz, sizi göle götürür. Ama dikkat edin, yolda sizi yanıltmaya çalışan gölgeler olabilir,” demiş.

Elif teşekkür ederek, “Verdiğin bilgi için çok sağ ol! Dikkatli olacağız,” demiş.

Yolculuklarına devam eden Elif ve Maviş, bir süre sonra ormanın daha karanlık ve yoğun olduğu bir bölgeye gelmişler. Etrafta hafif bir sis belirmiş ve gölgeler hareket etmeye başlamış. Ağaçların dalları arasında fısıltılar duyuluyormuş.

Maviş endişeyle, “Elif, sanırım tavşanın bahsettiği gölgeler bunlar,” demiş.

Tam o anda, gölgeler şekil değiştirerek onların etrafını sarmış. Bir ses duyulmuş: “Buradan geçmek istiyorsanız, cesaretinizi göstermelisiniz!”

Elif derin bir nefes almış. “Biz korkmuyoruz! Kalbimizde iyilik ve cesaret var. Lütfen yolumuzdan çekilin,” demiş kararlılıkla.

Gölgeler yavaşça dağılmış ve yol tekrar aydınlanmış. Güneş ışıkları sisin arasından süzülerek yolunu aydınlatmış.

Yolun devamında, yüksek bir ağacın dalında oturan yaşlı bir baykuş görmüşler. Baykuş, gözlüklerini düzelterek onlara bakmış. “Cesaretinizi gördüm çocuklar. Yardıma ihtiyacınız olabilir,” demiş bilgece.

Elif ve Maviş, baykuşa saygıyla selam vererek, “Sihirli göle ulaşmaya çalışıyoruz. Bize yardım edebilir misiniz?” diye sormuşlar.

Baykuş kanatlarını açarak, “Göle giden yol zorluklarla doludur. Ama kalbinizin sesini dinler ve birbirinize güvenirseniz, her engeli aşabilirsiniz,” demiş.

Engeller ve Dostluk

Bir süre sonra, geniş ve akıntılı bir nehre ulaşmışlar. Nehrin suları berrak ve serinmiş, ancak akıntı oldukça güçlüymüş. Nehrin üzerinde, eski ve sallanan bir asma köprü varmış. Köprünün yanındaki taşta, “Sadece cesur olanlar geçebilir” yazıyormuş.

Maviş biraz ürkekçe, “Elif, bu köprü güvenli görünüyor mu?” diye sormuş.

Elif elini Maviş’in kanadına koyarak, “Birlikte geçersek başarabiliriz. Sadece bana güven,” demiş.

Adım adım köprüyü geçerken, rüzgar şiddetlenmiş ve köprü sallanmaya başlamış. Aşağıda nehrin suları köpürerek akıyormuş. Elif, derin bir nefes alarak adımlarını hızlandırmış. Maviş de kanatlarını açarak denge sağlamış.

Karşıya geçtiklerinde, ikisi de derin bir oh çekmiş. “Başardık!” demiş Elif sevinçle.

Nehrin karşısında, gözyaşları içinde bir sincapla karşılaşmışlar. Sincap hıçkırarak, “Cevizimi suya düşürdüm ve alamıyorum,” demiş.

Elif hemen, “Üzülme küçük dostum, sana yardım ederiz,” demiş. Maviş’e dönerek, “Maviş, yardım edebilir misin?” diye sormuş.

Maviş kanatlarını açarak nehrin üzerinde uçarak cevizini sincaba geri getirmiş. Sincap sevinçle zıplayarak, “Çok teşekkür ederim! İyi kalpliliğiniz için size bir sır vereceğim. Göle giden yolda bir labirent var. İçgüdülerinizi takip ederseniz, çıkışa ulaşırsınız,” demiş.

Elif ve Maviş, sincaba veda ederek yollarına devam etmişler.

Ormanın içinde yüksek çalılardan oluşan bir labirente gelmişler. Girişinde, “Doğru yolu bulmak için kalbinizi dinleyin” yazıyormuş. Labirent, gizemli ve karmaşık görünüyormuş.

Elif ve Maviş, sincabın öğüdünü hatırlayarak içgüdülerini takip etmeye karar vermişler. Yavaşça ilerlerken, etraflarındaki çalılar bazen yolu kapatıyor, bazen de yeni yollar açıyormuş.

Bir noktada yollar karışmış ve bir çıkmaza girmişler. Elif hafifçe üzülerek, “Acaba yanlış yöne mi gittik?” diye sormuş.

Tam o sırada, etraflarındaki çiçekler hafifçe sallanmış ve tatlı bir melodi duyulmuş. Maviş gülümseyerek, “Sanırım doğa bize yardım ediyor,” demiş.

Melodiyi takip ederek ilerlemişler ve sonunda labirentten çıkmışlar.

Sihirli Göl ve Dilek

Labirentten çıktıklarında, karşılarında parıl parıl parlayan sihirli gölü görmüşler. Gölün suları gökkuşağının tüm renklerinde ışıldıyor, etrafında egzotik çiçekler ve kelebekler dans ediyormuş. Gökyüzünde parlak bir ay ve yıldızlar onlara göz kırpıyormuş.

Elif hayranlıkla, “Ne kadar güzel bir yer burası! Sanki bir rüya gibi,” demiş.

Gölün kenarına gelerek gözlerini kapatmış ve içinden dileğini dilemiş. “Dilerim ki herkes mutlu ve huzurlu olsun,” diye fısıldamış.

Bir anda gölün suları yükselmiş ve etrafa parlak ışıklar saçmış. Bu ışık ormanın her köşesine yayılmış, hayvanlar neşe içinde şarkılar söylemeye başlamış. Ağaçlar hafifçe sallanarak melodilere eşlik etmiş.

Maviş merakla, “Elif, ne diledin? Her yer bir anda canlandı!” diye sormuş.

Elif gülümseyerek, “Herkesin mutlu olmasını diledim. Sanırım dileğim gerçekleşti,” demiş.

Eve dönüş yolunda orman daha da güzelleşmiş, çiçekler daha renkli açmış, hayvanlar onlara sevgiyle bakmışlar. Kuşlar neşeli şarkılar söylemiş, sincaplar onlara el sallamış.

Köye vardıklarında, insanların yüzlerinde kocaman bir gülümseme varmış. Herkes sokaklarda neşe içinde dans ediyor, şarkılar söylüyormuş. Elif’in annesi onu görünce koşarak sarılmış. “Elif, neredeydin? Bugün herkes kendini çok mutlu hissediyor, sanki bir sihir oldu!” demiş.

Elif göz kırparak, “Belki de küçük bir mucize gerçekleşmiştir anne,” demiş.

Yeni Maceralara Doğru

O günden sonra, Elif ve Maviş ormanın koruyucuları olmuşlar. Hayvanlarla dostluk kurmuş, doğayı korumak için çalışmışlar. Her gün yeni bir maceraya atılmışlar ve iyilik yapmanın dünyayı nasıl güzelleştirdiğini herkese göstermişler.

Bir gün, Maviş kanatlarını çırparak, “Elif, gökyüzünün ötesinde daha keşfedilecek ne kadar çok şey var kim bilir!” demiş.

Elif heyecanla, “O zaman yeni maceralara hazır olalım Maviş! Birlikte her şeyi başarabiliriz,” demiş.

Ve böylece, Elif ve Maviş’in dostluğu ve maceraları nesiller boyu anlatılan efsaneler haline gelmiş. Köydeki çocuklar onları örnek almış, doğayı ve hayvanları korumak için çabalamışlar.

Elif ve Maviş, gökyüzüne bakarak, “Her yeni gün, yeni bir macera demek,” demişler ve sonsuza dek mutlu yaşamışlar.

Evet çocuklar bu masalımızda burada bitti. Sizde Uzun Hikayeler yazarak tarafımıza gönderebilirsiniz. Gönderdiğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uyuyacak. Masal göndermek için aşağıda ki resme tıklayabilirsiniz.