Ayıcık Memonun Oyuncak Paylaşımı Masalı

Ayıcık Memonun Oyuncak Paylaşımı

Bir varmış, bir yokmuş…
Kocaman bir çam ağacının altında, yuvarlak taşlarla çevrili küçük bir kulübede Ayıcık Memo yaşarmış. Memo’nun oyuncakları çokmuş. Ahşap tren rayları odanın dört bir yanını dolaşırmış, renkli küpler üst üste dizili dururmuş, pelüş oyuncakları her köşeye yayılmış… Ama bir sorun varmış: Memo bu oyuncakları kimseyle paylaşmak istemezmiş.

Bir sabah güneş gülümseyerek ormanı ısıtırken, Memo’nun en yakın arkadaşları Sincap Lilo, Tavşan Tati ve Kirpi Piko Memo’yu ziyarete gelmiş.

— “Memo! Oyuncaklarınla oynayabilir miyiz?” demiş Tati.

— “Pelüş tavşanı çok merak ediyorum,” demiş Piko.

— “Ben de raylı trenle oynamak istiyorum!” diye atlamış Lilo.

Memo hemen yüzünü buruşturmuş:

— “Hayır! Bunlar benim oyuncaklarım. Kırarsınız ya da kaybedersiniz. Kimseye vermem!”

Arkadaşları üzülmüş. Gözleri yere kaymış, sonra da sessizce geri dönmüşler. Memo biraz gururlanmış gibi hissedip kendi oyuncaklarıyla oynamaya koyulmuş. Ama oynamaya başlayınca bir şey fark etmiş:

Tren rayında tren dönüyor ama alkışlayan yok. Pelüş tavşanı konuşturuyor ama karşılık veren yok. Sessizlik… ve yalnızlık…

Oyun eğlenceli olmaktan çıkmış. Memo’nun kalbi bir tuhaf olmuş.

Gerçek Eğlence Paylaştıkça Güzelleşir

Ertesi gün Memo dışarı çıktığında arkadaşlarının başka bir köşede birlikte oynadığını görmüş. Gülüyorlar, saklambaç oynuyorlar, birbirlerine hikâyeler anlatıyorlarmış. Memo onları izlerken içi burkulmuş.

“Benim oyuncaklarım çok güzel ama hiçbiri beni bu kadar güldürmüyor…” diye geçirmiş içinden.

O gece yatağına yatarken düşündükçe düşündü. Sonra yavaşça doğrulup bir sepet çıkardı. Treni, küpleri, pelüş tavşanı ve zilli topu itinayla içine yerleştirdi. Sepetin üstüne bir not koydu:

“Ben oyuncaklarımı sizinle paylaşmak istiyorum. Oynamaya var mısınız?” – Ayıcık Memo

Ertesi sabah Memo, sepeti kucakladığı gibi arkadaşlarının yanına koştu. Lilo, Tati ve Piko şaşkınlıkla baktılar. Ama sonra Memo’nun içten bakan gözlerini görünce yüzleri aydınlandı.

— “Biz de seni çok özledik!” dedi Lilo.
— “Haydi oynayalım!” diye zıpladı Tati.

O gün Memo’nun oyuncakları ormanın ortasında, kahkahaların ortasında dönüp durdu. Trenin düdüğü çaldı, pelüş tavşan masal anlattı, zilli top şarkı söyledi.

Memo artık biliyordu:
“Oyuncaklar güzel olabilir ama asıl güzellik onları paylaşınca ortaya çıkıyor.”

O günden sonra Memo ne zaman yeni bir oyuncak alsa, önce paylaşacak bir arkadaş aramış.

Ayıcık Memonun Oyuncak Paylaşımı Masalı İle İlgili Pedagojik Formatta Soru Cevap Bölümü

Bu soru-cevaplar çocukların hikâyeyi daha iyi anlamasını, karakterlerin davranışlarını değerlendirmesini ve güvenli davranış alışkanlığı kazanmasını destekler.

Soru: Memo başlangıçta neden oyuncaklarını paylaşmak istemedi?
Cevap: Oyuncaklarının kırılmasından ve kaybolmasından korkuyordu. Ayrıca her şeyin sadece kendisine ait olmasını istiyordu. Ama bu yüzden yalnız kaldı.
Pedagojik Amaç: Çocuklara paylaşmanın getirdiği mutluluğu ve sosyal bağ kurmanın önemini kavratmak.
Ek Soru: Sen Memo’nun yerinde olsaydın, ne yapardın?

Evet, Ayıcık Memonun Oyuncak Paylaşımı Masalı adlı masalımızda burada bitti. Sizde Hayvan Masalları yazarak tarafımıza gönderebilirsiniz. Gönderdiğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uyuyacak. Masal göndermek için aşağıda ki resme tıklayabilirsiniz.